Kawiarnia.

Emilly

Więc chodźmy. Powiedziała wychodząc tuż za chłopakiem.

/Napisze pierwsza./

Kevin

Amber

Weszła do środka i usiadła na jednym z wielu wolnych miejsc. Zamówiła sobie herbatę i czekała na nią obserwując ludzi spacerujących ulicą.

Samantha

Usiadła przy stoliku i zamówiła bardzo mocną kawe. Jeszcze była w szoku. To tylko wspomnienia uspokajała się w myślach.

Seth

Wszedł do kawiarni po 5 min po Sami. Chwilę rozmyślał ale zdecydował się siąść na przeciwko niej. Czego tak uciekłaś na mój widok? spytał posyłając jej ładny uśmiech

Samantha

Przetarła oczy niby przypadkiem. Co mu odpowiedzieć? Nie byłam pewna czy to ty... powiedziała cicho... Przed jej oczami stanęły wspomnienia... I łzy jakoś tak same napłynęły do oczu. Kelner przyniósł jej kawę. Dziękuję. powiedziała do niego i zaczeła pić.

Seth

Ja jakoś Cię nie kojarze ale takie zareagowanie to troche dziwne. Możesz mnie olśnić?

Samantha

Popatrzyła mu prosto w oczy. Może po tym pozna. A jesli nie, to bedzie musiała przytaczać ta historię, rozdrapywac tyle ran. Na jej twarzy ukazał się grymas.

Seth

Ten przeszywający człowieka wzrok - pomyślał. Osz ty w życiu... To Ty Sami?

Samantha

Opuściła głowę. Jej ksywa z jego ust jednak jeszcze raniła... Powiedziała zduszonym głosem. Tak, to ja... Nadal patrzyła się w podłogę. Nie myślała o niczym. Ogólnie, jej świat stał się bezbarwny. Dlaczego tak się zachowuje? Powinna się ucieszyć na widok swojej najwiekszej miłości!

Seth

Pracujesz gdzieś? Skończyłaś jakieś studia? zapytał próbując troche ją zagadać

Samantha

Podniosła głowę. Ale jej oczy pozostawały bez wyrazu. Tak, skończyłam prawo, jestem adwokatem. rzuciła.

Seth

Ja skończyłem medycynę w Anglii po tym jak wyjechałem po tych wszystkich "naszych" latach. Teraz jestem chirurgiem powiedział czyli jednak ustatkowałaś się już? powiedział patrząc jej prosto w oczy tak jak kiedyś.

Samantha

Co przez to rozumiesz? Jesli chodzi ci o męża i dzieci to nie... Ale za to wpadłam przez przypadek tutaj na własną siostrę. Mieszkałam z matką. Ona z ojcem... powiedziała. Ten jego wzrok zawsze robił swoje. Rozpływała się. Ej! Ale... on jest jej winien przeprosiny! Wtedy... wtedy potraktował ją jak durną smarkulę.

Seth

A żebym nie zapomniał... powinienem Cię przeprosić za to co kiedyś się stało...Wybaczysz? powiedział patrząc ciągle prosto w jej oczy można powiedzieć że coraz głębiej