Zielony las.

Natalie

- Szkoda, że nic nie zapowiada, żeby zmądrzał. - odparła cicho. - Anioł nie musi uszczęśliwiać dziewczyny tylko po to, by nie ranić jej uczuć. - dodała po chwili i uniosła głowę, spoglądając na chłopaka. - Widać faktycznie nie jestem w niebie. - wzruszyła ramionami.

Charles

- Po prostu, do tej pory, kiedy umawaiłem się z dziewczynami nie przejmowałem się tym, że mogę je zranić, przez jakiś wybryk. Ciebie nie chcę zranic.- odparł. xd

Natalie

- Rozumiem. Ok, zapomnijmy o tym. - mruknęła cicho. - Czasem trzeba zejść na ziemię. - przygryzła dolną wargę. - Anioł i tak wie już za dużo.

Charles

- Ale jeśli chcesz, możesz spróbować mnie cały czas przekonywać, nawet w ten sposób.- powiedział, uśmeichając się kątem ust. Zbliżył się do niej, pocałował ją. xDDD

Natalie

- Ja jednak uważam, że możemy o tym zapomnieć. - odpowiedziała lekko ożywiona. Również zbliżyła się do chłopaka i delikatnie go pocałowała, wplatając mu przy tym dłonie we włosy. Odchyliła się. - Chyba że anioł ma inne życzenie. - zasugerowała.

Charles

- Może za chwilę.- powiedział, układając dłonie w pasie dziewczyny. Usmiechnął się kątem ust, muskając ją w usta. xD

Natalie

- Istnieje jakaś szansa, że to przekona anioła? - zapytała poważnie i spojrzała chłopakowi w oczy. - Jeśli nie, dziewczyna potrafi usunąć się w kąt i zadowolić nic nieznaczącą znajomością. - powiedziała z przekonaniem.

Charles

- Szansa zawsze jest. Anioł może się zmienić, albo nie.- odpowiedział szczerze. Uśmiechnął się.

Natalie

- Jak duża? - zapytała. - Jeśli nikła, anioł nie musi ukrywać tego przed dziewczyną, która nie powinna była tak dużo mówić i tak się zapędzać. - odpowiedziała. Zdjęła okulary przeciwsłoneczne i położyła je obok siebie.

Charles

- Na 59%.- odparł szacując. Oczywiście, niee był pewny. Bo kto by tam znam na wylot Charlesa. xD

Natalie

- Chora na umyśle dziewczyna, która uważa nie wiadomo co. - burknęła sama do siebie. Poprawiła sobie grzywkę. - Słuchaj, strasznie mi przykro, że to tak wyszło. Możemy być dalej po prostu znajomymi. - powiedziała głośniej, nie zwracając uwagi na to, że ciężko jej było w ogóle to powiedzieć.

Charles

- Ale nie chcesz, żebyśmy byli tylko znajomymi, prawda?- zapytal patrząc na nią.

Natalie

- Dam radę. - odparła, omijając pytanie chłopaka. - Nie wyglądałoby to zbyt dobrze, gdyby nienormalna ofiara zmusiła do związku porywacza, wywołując u niego wyrzuty sumienia.

Charles

Westchnał cicho.- Wracamy do domu? Odwiozę Cię i oddam samochód.- zapytał, przypominając sobie, że są samochodem dziewczyny.

Natalie

- Możesz go sobie zatrzymać. - wzruszyła ramionami. - Nie przyda mi się. - dodała. Wzięła z ziemi swoje okulary.