Natalie.

Seth

Ja niestety też muszę spadać bo muszę coś na mieście załatwić powiedział z progu Mam nadzieję że prezent sie spodoba , napisz mi o tym eska zaśmiał się do Nat

Francesca

- Ah... następny poszedł sobie, i co ja mam teraz zrobić? - pomyślała patrząc na Nat. Lepiej też pójdzie - Wiesz, ja muszę też coś załatwić, więc pa - wyszła z mieszkania.

Natalie

- Pa. - pożegnała się ze wszystkimi, bo wcześniej się zamyśliła xd. Teraz została ona i Charles. No i mała Mia, która zasnęła w jej objęciach. Usiadła na kanapie obok chłopaka, cały czas obserwując małą.

Charles

Chłopak wcześniej przywitał wszystkich, no i później pożegnał. Uśmiechnął się do dziewczyn, nabrał powietrze do płuc, po czym wypuścił je ze świstem.

Natalie

- Zaprosiłam tylko jedną osobę, sama nie wiedziałam, że tak się to rozniesie. - wyjaśniła pospiesznie. Zerknęła w okno i ziewnęła, zakrywając usta dłonią. Dopiero teraz zaczęła odczuwać to potworne zmęczenie.

Charles

Zaśmiał się po nosem.- Mi to nie przeszkadza.- odparł, chłopak po chwili wstał. Poszedł do pokoju małej. Kiedy dziewczna była w szpitalu Charles kupił wielkiego misia równie dla małej, jak i Natalie. Wrócił z nim, postawił go przed dziewczyną. Wyszczerzył się.

Natalie

Zerknęła na maskotkę, którą wniósł do pokoju chłopak. - Małej na pewno się spodoba. - stwierdziła, uśmiechając się pogodnie. - Nie sądziłam, że to wszystko będzie takie przyjemne. Świadomość, że takie maleństwo jest nasze, że nas kocha.

Charles

Ucałował dziewczynę w czoło, po czym powiedział.- Bardzo przyjemne, a teraz może chciałabyś się przespać, co?- uśmiechnął się troskliwie. Objął Natalie, zerkając na Mię.

Natalie

- Niekoniecznie. Czuję się dobrze i nie jestem zmęczona, nie wiem, czemu tak sądzisz. - skłamała, bo pomimo silnego zmęczenia nie chciała jeszcze zasnąć. Ciekawa była, czy teraz w ogóle by to potrafiła. Dopiero od kiedy wróciłą ze szpitala, zorientowała się, że wszystko jest dla niej jakby nowe, bo czuje się jak zupełnie inna osoba.

Charles

- Wydawało mi się, że możesz być zmęczona.- wytłumaczył, choć to nie wiele dało, zapewne. - Może by ją do łóżeczka zanieść?- zapytał wskazując na małą.

Natalie

- Yhm. - potaknęła i wstała. Zaniosła małą do jej pokoju, posiedziała jeszcze chwilę obok, po czym wróciła. Opadła na kanapę i spojrzała przez okno.

Charles

Chłopak uśmiechnął się kątem ust, podążył wzrokiem za wzrokiem dziewczyny. Charles czuł, jakby po tym co ostatnio się stało, przez kłótnie w ich związku było jakby inaczej. Nie wiedział nawet jak to okreslić. xd

Natalie

Natalie zerknęła teraz w stronę pokoju małej. Ona także odczuwała, że coś się zmieniło, miała wrażenie, że w tej chwili nastąpił jakiś... koniec. Sama nie wiedziała zresztą, czego. Denerwowała ją cisza, ale nie chciała jej zagłuszać bezmyślnym paplaniem ani szumem telewizji.

Charles

Westchnął cicho.- Natalie, możemy porozmawiać, ale wiesz .. tak o nas, o tym co się stało, dlaczego się stało i w ogóle?- zapytał zagryzając wargę.

Natalie

Kiwnęła głową. Nie bardzo wiedziała, co powiedzieć, ale jakoś musi wyjaśnić swoje zachowanie. Wiedziała, że to było głupie, tylko że nie potrafiła cofnąć czasu.