Natalie.

Charles

- Musimy jakoś to naprawić, choćby tylko dla małej. Bo ona tu jest najważniejsza.- powiedział, dokładnie tak jak dziewczyna nie wiedziąc jak zacząć. Skierował wzrok ku podłodze.

Natalie

Po raz kolejny tylko skinęła głową, nie wiedziała, czy jest sens cokolwiek mówić, a co dopiero zdradzać swoich myśli. Wiedziała, że to beznadziejna sprawa, ale była też świadoma, że to wszystko to jej wina, i nie zamierzała zaprzeczać. - Dużo o tym myślałam. - wreszcie zdobyła się na jakąś odpowiedź. - Wiem, że to przeze mnie i w ogóle, ale nie mam pojęcia, co się stało. Przez chwilę wydaje mi się, że jest lepiej niż mogłoby być, a zaraz... wszystko się wali, nawet nie wiem, dlaczego. - przygryzła dolną wargę. - Ja też nie chcę, żeby tak wyglądał koniec. Koniec wszystkiego, co mam. Tylko nie wiem, co możemy zrobić. - wyznała. Charles i Mia byli dla niej całym światem.

Charles

- Myślę, że powinniśmy spróbować jeszcze raz. Jakby od nowa, ale tym razem już z Mią. Jednie, że nie wyjdzie to będziemy musieli .. jakoś sobie z tym poradzić.- odparł spokojnie, zagryzając wargę. Przymknął oczy.

Natalie

Dziewczyna starała się zachować spokój, jednak szło jej to dość opornie. - Jasne. - odparła, starając się, by głos jej przy tmy nie zadrżał. Oparła głowę na łokciu, przymykając oczy.

Charles

- Chcę jedynie, żebyś wiedziała, że to co kiedyś powiedziałem Ci na placu zabaw, nie kłamałem i nic od tamtej pory się nie zmieniło, choćby tak sądzę. A wtedy kiedy chciałaś, bym odszedł mogłem to uszanować, bo sądziłem, że tego chcesz.- dodał jeszcze zerkając na dziewczynę.

Natalie

Kiwnęła głową. - To wszystko moja wina. Zawsze, kiedy tylko wydaje mi się, że jest dobrze, muszę coś zepsuć. - mruknęła. Były takie chwile, w których nienawidziła całego swiata właśnie za to, że się urodziła, i właśnie to był jeden z tych momentów.

Charles

Chłopak uśmiechnął się lekko, nawet nie zdązając nic skomentować, gdyz wydał się dźwięk z jego telefonu. Wyjął go z kieszeni, odczytując sms'a. Uśmiechnął się pod nosem, zacząc odpisywać.

Natalie

Zerknęła na chłopaka. Tsaa. Poważna rozmowa dotycząca całej ich przyszłości, a on siedzi i się uśmiecha do telefonu, naprawdę, super. Mruknęła coś niezrozumiale pod nosem i ulotniła się. Najpierw zniknęła w łazience, po dłuższej chwili w małym pokoiku, który był dla niej bardziej jak gabinet. Kiedyś wstawiła tam łóżko, na wszelki wypadek, i teraz nie miała ochoty iść do sypialni. Była już zmęczona, zmęczona wszystkim, ale postanowiła jeszcze przemyśleć kilka spraw. Ostatnio praktycznie ciągle myślała, nie mając co robić.

Charles

Chłopak dopiero po chwili zorientował się, że dziewczyny nie ma w pokoju. Zaczął jej szukać, gdzie po chwili ją znalazł. Oparł się o framuge drzwi.- Czemu poszłaś?- zapytał odwracając wzrok na salon, gdyż usłyszał dochodzącego, kolejnego sms'a.

Natalie

Natalie była pogrążona w rozmyślaniach i dopiero po chwili zdała sobie sprawę, że chłopak coś do niej mówił. - Jestem zmęczona, przyda mi się odrobina snu. - oodparła nienaturalnie piskliwym głosem.

Charles

- Przed chwilą mówiłaś, że nie jesteś zmęczona.- odparł unosząc brew. Po chwili odwrócił sie na pięcie wracając do salonu, po drodze powrotnej odpisał na sms'a. Ponownie oparł się o framugę, wkładając telefon do kieszeni.

Natalie

Wzruszyła ramionami, odwracając się na drugi bok, i zamknęła oczy. Może wcale nie przypadkiem wybrała małe, jednoosobowe łóżko w najdalszej części domu?

Charles

- Jesteś na coś zła, znowu?- zapytał, ostatnie słowo mówiąc do siebie, szeptem. Uniósł lekko brew, słysząc kolejny dźwięk sms'a. Dośc czesto przysyłano mu widomości.

Natalie

- Nie, skąd. - skłamała odruchowo, ponownie wzruszając ramionami. Trochę po chamsku odwróciła się tyłem, na drugi bok, i udała, że śpi. Po chwili jednak naprawdę zasnęła, to zresztą chyba dobrze, nie miała ochoty wdawać się w dyskusje.

Charles

Westchnął cicho, po czym wrócił do salonu. Usiadł na kanapie, zaczął sms'ować. Bo co innego miał robić? Nie sądził, że robi coś złego.