Natalie.

Charles

Uśmiechnął się szeroko zerkając na Natalie. Pogładził ją po włosach, ponownie zwracając wzrok na Mię.

Natalie

- Śpi. Podobno za jakieś dwie, trzy godziny obudzi nas płaczem i będzie się domagać mleka. - stwierdziła, już dużo słyszała o tych bezsennych nocach, w czasie których trzeba się było zajmować dziećmi, jednak jej twarz rozjaśnił uśmiech. Nie było to dla niej zmartwienie.

Charles

- No to teraz idziemy sie położyć.- zadecydował jedną reką obejmując ją w pasie, drugą zaś chwytając ją za rekę. Zaprowadził ją do sypialni.

Natalie

Opadła na łóżko, jednak mimo zmęczenia coś nie chciało jej się spać, co zresztą nie było nowością. - Kto ci będzie pomagał? Pewnie Melissa, co? - zapytała po chwili. Nie, nie miała nic do niej, jedynie pytała, zresztą była prawie pewna, że zgadła.

Charles

- Tak.- odparł krótko.- Nie mam nikogo innego i mam nadzieję, że nie będziesz zazdrosna.- dodał jeszcze, jakby na początku się tłumacząc.

Natalie

- Nie no, nazwę to tak: Twoja koleżanka powiedziała mi coś, po czym powinnam, ale postaram się nie być. Zresztą... Ja też znam tu jeszcze paru fajnych, wolnych facetów, którym się podobam, ale to nic nie znaczy. - stwierdziła z niewinnym uśmiechem, oglądając sobie paznokcie xd.

Charles

Skinął głową, uśmiechnął się kątem ust.- Nic nie znaczy.- potwierdził. Połozył się na łóżku, zatapiając wzrok w białym suficie. Westchnął cicho, chłopak wiedział kogo by jeszcze poprosił o pomoc przy dziecku.

Natalie

Natalie spojrzała na chłopaka i z łatwością wywnioskowała, że czymś się martwi albo po prostu jest mu smutno. - Coś się stało? - zapytała, nie wiedząc, o co mu może chodzić.

Charles

- Nie nic.- odparł kręcąc głową. Kąt jego ust lekko drgnął, nie chciał nic mówić dziewczynie. Jeszcze by się obraziła, choć w tą wątpił.

Natalie

- A potem z tego niczego jest wielka kłótnia. - mruknęła półgębkiem. - Może i jestem dziwna, ale tym razem mam dobre chęci i nie chcę już kłótni, jasne? - dodała zaraz potem, głośniej.

Charles

- Dobra. Nie chcę się kłócić.- odparł przekładając na nią wzrok. - Jeżeli tak bardzo chcesz wiedzieć, mogę Ci powiedzieć.- dodał jeszcze potem. Chciał właśnie zapobiec kłótni.

Natalie

- I ja nie chcę się kłócić i chcę wiedzieć, bo wiem, że się wtedy nie będę kłócić. - wyjaśniła. Tak, bardzo zrozumiale, zapewne dużo można było z tego wywnioskować.

Charles

Westchnął cicho, nie wiedząc nawet jak zareaguje dziewczyna.- Chodzi o Emilly. Jak wiesz, albo nie jesteśmy, byliśmy przyjaciółmi. Wiem, że to dziwne, ale jakoś tak dziwnie jest. Miała dzwonić, nie dzwoni. - odparł. Po chwili jednak roześmiał się, wydało mu się to tak banalne.

Natalie

- Na pewno kiedyś się z tobą skontaktuje, pewnie jeszcze wróci. Wątpię, żeby wystawiła cię do wiatru. - pocieszyła. Tak, to wszystko do tej pory mogło być tylko i wyłącznie przez te jej ciążowe humory, ale przecież faceci o tym nie wiedzą, a ona się tłumaczyć nie będzie, więc niech zostanie tak, jak on myśli. Przecież potrafiła też zachowywać się dobrze, była grzeczna. :3 - Miałam kiedyś chłopaka, który był zresztą bardzo fajny, do dziś go pamiętam. Oczywiście nie fajniejszy od ciebie, ale o tobie jeszcze nie wiedziałam. No i on pewnego dnia napisał mi sms-a, że wyjeżdża na dwa dni. Tyle go widziałam. Później okazało się, że uciekł z moją koleżanką.

Charles

- Widziałaś go jeszcze kiedyś?- zapytał, obejmując ja ramieniem. Spjrzał na nią uśmiechając się równie pocieszająco.