Jesienny Park.

Melissa

- Umiem rozpoznać normalnych ludzi - uśmiechnęła się do niego. - A wiesz, nawet nie miałbyś po co to robić, bo ja nie mam bogatego tatusia - mówiąc to, zaśmiała się.

Mitch

Ale ja mam i mam go dość. - przyznał niechętnie. Włożył ręce do kieszeni spodni i spojrzał na dziewczyne. - A taki dobry to nie jestem. - zaśmiał się cicho.

Melissa

Zaśmiała się cicho. - Ja tam nie mam problemu z rodzicami, bo zmarli - powiedziała, uśmiechając się. Dla niej nie był to trudny temat, starała się wierzyć, że nie zmarli ot tak, tylko po to, by dziewczyna w końcu nauczyła się samodzielności. - I wierz mi, ja umiem poznawać, kiedy ktoś jest nieludzki - uśmiechnęła się złośliwie.

Mitch

Uśmiechnął się lekko. - Jestem pewny, że jesteś tutaj dłużej ode mnie. Znasz jakieś fajne miejsca? - spytał po chwili namysłu.

Melissa

- Tak, dłużej od ciebie - uśmiechnęła się. - Jak na razie znam tylko jeden park, bar i dom mojej koleżanki - zaśmiała się praktycznie sama do siebie. - Ja też tu dopiero co się wprowadziłam, coś nas łączy. Ale wiesz, zawsze możemy łazić w tę i we tą i sami wszytko okrywać, bez niczyjej pomocy.

Mitch

Uśmiechnął się kącikami ust do dziewczyny. - Bardzo dobry pomysł. - wyszczerzył zęby w szerokim uśmiechu. Wyciągnął wreszcie drugą słuchawke i wyłączył muzyke.

Melissa

Uśmiechnęła się do chłopaka. Dopiero wtedy dokładniej się mu przyjrzała. Stwierdziła, że jest nawet przystojny ;d. - To co, umawiamy się na jutro? - zapytała po chwili.

Mitch

Hmmm. Jutro? Mam spotkanie ze znajomą. - skłamał chcąc troche podokuczać dziewczynie widząc jej spojrzenie xd.

Melissa

Spojrzała z deczka smutna na chłopaka. Uśmiechnęła się lekko, po czym se pomyślała, że penie nie ma u niego szans ;D - To ty zaproponuj jakiś dzień - nalegała dalej, najwyraźniej już jej trochę na tym zależało. A może chciała zapomnieć o innym ? I o jego dziewczynie? Dla niej było to już nie ważne.

Mitch

Musisz troche popracować nad mimiką twarzy. - Uśmiechnął się lekko. - Teraz wiem, że troche albo nawet bardzo Ci się podobam. I powiem, że jutro nie mam żadnego spotkania ze znajomą. Blefowałem. - zaśmiał się xd.

Melissa

Zaśmiała się, po czym lekko walnęła go w ramię. - Nie strasz, ok? - wyszczerzyła się. - Ej, no wiesz, nie moja wina, że obdarzono cię takim darem - zaśmiała się.

Mitch

Ten dar jest lapszy niż niebo pewnie, co? - zaśmiał się. - Jak już mówiełem będę musiał Cię nauczyć mimiki twrzy. - zaczął się troche głośniej śmiać.

Melissa

- Tak, wiem, że jestem złą aktorką - zaśmiała się. Chłopak miał niezwykłe poczucie humoru. - To co, jesteśmy umówieni na jutro, tak? - zapytała jeszcze, by się upewnić.

Mitch

Jutro nie moge. Jade sobie do rodziny. - przyznał po chwili. - Ale nie bój się. Wróce do Ciebie następnego dnia. - powiedział i pogłaskał ją po głowie xd

Melissa

Uśmiechnęła się. Zauważyła, że robi się już bardzo ciemno. - Hm, powiesz mi która godzina? - zapytała, uśmiechając się.