Sala nr. 12

Seth

Sala nr. 12 / oddział OIOM

Samantha

Przyszła i usiadła na rogu łóżka. Patrzyła na Seth'a. Kochanie, mamy syna. szepnęła. Nie wiedziała czy ją słyszy. Przepraszam. jej łza skapnęła mu na policzek.

Seth

Przyszła młoda pielęgniarka. Witam. Chyba nie chce Pani patrzeć na zdejmowanie szwów z uda? Jak nie to proszę się odwrócić. Niech się Pani nie martwi. Powenien szybko wyzdrowieć. Widząc go to chłop jak dąb. pod koniec uśmiechnęła się do Sami, chciała ją pocieszyć

Samantha

Jakoś jej to nie zraziło. Na studiach była często przy takim czymś. Jednynie zrobiła miejsce dla pielęgniarki i patrzyła na Seth'a. Myslała ile on dla niej znaczy. Bardzo wiele. Ale czy on mysli tak o niej?

Seth

Przyszedł ordynator OIOMU Pani Samantho widzę że bardzo jest pani przykro z tej sytuacji więc porozmawiałem ze znajomym lekarzem Seth'a z wojska. Powiedział że Seth wytrwa ból jeżeli go rozbudzę. Tylko na Pani życzenie mogę go rozbudzić na około 10 minut.

Samantha

Nie, nie trzeba. powiedziała. Jeśli ma cierpieć, to po co? pomyślała z grymasem na twarzy.

Seth

Do sali powolnym krokiem wszedł mundurowy. Na jego prawym ramieniu widniał czerwony krzyż na białym tle. Był to znajomy medyk Seth'a. Zauważył Sami trzymającą Seth'a za rękę. Czyżby to była ta Samantha o której Burza mi tak często mówił i chwalił się na jaką piękną dziewczynę trafił w swoim życiu?

Samantha

Taaa. Miło poznać. powiedziała już bezbarwnym głosem. Nagle zapragnęła znaleść się przy swoim najnowszym, najmniejszym skarbie.

Seth

Nie no... on to zawsze miał szczęście do dziewczyn. A nie wiem jak on to robi... zaśmiał się A właśnie Samantho nie chcesz wybudzić tak na 5 min Setha? Przyniosłem morfinę więc nie bedzie go boleć. Podawałem to mu jak biegł do rannych żeby nie czuł postrzeleń. Seth to twardy gość, był postrzelony w bark a i tak biegł i ratował innych. To co? Prosić tutaj lekarza żeby go wybudzić?

Samantha

No można. znów ten bezbarwny ton głosu. Czuła się dziwnie przy tym gościu.

Seth

Mundurowy minął się z lekarzem w drzwiach, podał mu strzykawkę z morfiną. Czyli wybudzamy śpiącą królewnę. Wstrzyknął mieszankę wybudzającą lecz nie podał morfiny.[/b]

Samantha

Usiadła i zmierzyła wzrokiem lekarza. A morfina? zapytała przypominająco. Znów ten wrogi ton.

Seth

Przepraszam najmocniej. opuścił głowę lekarz. Ci wojskowi... wszędzie ta morfina...- pomyślał.

Do sali wszedł znów kolega Seth'a, złapał go za fartuch. Co Ty sobie człowieku myślisz! Machnął nim o ścianę Szanuj ludzi którzy pomagają światu, szczególnie zasłużonym żołnierzom. To że żołnierz wytrzymuje ból to nie znaczy że można się nad nimi znęcać! docisnął go do ściany. Złapał za morfinę i sam mu podał. Puścił lekarza i wyszedł znów na korytarz.

Samantha

Popatrzyła na wychodzącego gościa ze zmieszaniem. Później przeszła na łóżko. Patrzyła na Seth'a.

Seth

Zaczął się wybudzać. Poczuł dłoń Sami na swojej. Ścisnął lekko rękę. Cicho wyszeptał Kochanie to ty?